27 Eylül 2012 Perşembe

‘’ YEME DE YANINDA YAT ‘’


(Mahallemizin bir kızı Taş Başı’nda ‘’tut’’ topluyor. Bağlar duttan dökülüyor. İllâ ‘’makkufun tutları’’ olacak.)

Bu gün, Bahçe Mahallesi Gezi Grupu  İstanbul’dan yola çıkıyor. Ayın 10’u Pazar günü Divriği’de karşılayacağız. Aynı gün öğlen Kemaliye’de olacaklar. Kendi adıma çok heyecanlıyım. Bahçe Mahallesi’ne,  sevgili mahallemize hemşerilerimiz doğrudan, özel olarak geliyor. Mahallemizin miladı. Sevinçliyim.
 
(Buğday Meydanı’nın yeni çeşmesi)

Hazırlıklarımızı sürdürmeliyiz. Gezi programı kusursuz olmalı, hata olmamalı. Hoş, bizler de bu tür organizasyonların yabancısıyız. Başarmalıyız. Bu gün şehre gidiyorum. Her şeyi gözden geçirmeliyim.

(Eğin Piyazı) (Alıntı)

Bekirağagilin damat var. Birgül’ün eşi Mustafa. Cumhuriyet Lokantasının sahibi. Ekim’de geldiğimde, ağızlara layık bir ‘’kogurma’’ yemiştim. Tadı damağımda. Yanında Eğin’de mayalanmış yoğurt olsa, bu yoğurttan yapılmış ayran olsa, Eğin piyazı olsa, bir de un helvası olsa. Ben bunları yemem, yanlarında yatarım. ‘’Yeme de yanında yat’’.

Gezi grupumuzun yemek işini Mustafa’yla halledeceğiz. Bahçe damadı ya…
‘’Mustafa Salı günü piknik yemeği,’’
’'Salı günü hiçbir kuvvet bana dükkânı açtıramaz,’’
‘’O niye,’’
’'Erzincan’a araba almaya gideceğim.’’
Mustafa çocuk gibi seviniyor. Ne diyebilirim. ‘Mustafa daha sonra gitsen ne olur.  Hem bizi memnun edersin, hem para kazanırsın. İstedik ki, para çarşı esnafına dağılmış olsun. Yine Bozkurt Oteline, yine Şevki Bozkurt’a… Sağolsun… Şevki Bozkurt farklı.

(Onarımın yapıldığı belediye birimi sağ aşağıda yeşil çatılı yer.)

Şehir Kulübü çay bahçesinde artık iyi karşılanıyorum. Ben bu bahçeyi seviyorum. Sakin, serin, temiz. Çayı da güzel. Okey oynayanlara imrenmeye başladım. Acep, ben de oynamaya başlasam mı? Çay bahçesinin basit de olsa, bir süs havuzu var. Fıskiyesi şırıldıyor. Sanki, serinliği arttırıyor. Keyif veriyor. Çayım geldi. Pırıl pırıl bir bardakta, mis gibi bir çay. Geç kalmadan alabildiğim gazetemi açıyorum. Çayımı yudumlarken, bir yandan da, gazeteye gömülüyorum.Çay bahçesinin yanında yenilenen, belediye biriminin inşaat seslerini bile duymuyorum.
Sayın Belediye Başkanım;
turizme hazırlanan güzelim Kemaliye’mde inşaat işlerine, Haziran başıyla, Eylül sonuna kadar bir yasak getirseniz. Her turizm kentinde yapılan bu uygulamayı size de öneriyorum.

Sayın Başkan;
üç-beş ay önce ‘’Yavaş Şehir’’ önerisi getirmiştim. ‘’Hazırlıkları son aşamada’’ diye yanıt vermiştiniz. Henüz başlamamışsınız bile. O gün de biliyordum; bu yanıt bana ilgisiz biri tarafından, savuşturmak amacıyla verilmişti. Personeliniz, her belediyede olduğu gibi, e-posta yazışmalarını ciddiye almıyor.

Dünya aldı başını gidiyor. ‘’Atı alan Üsküdar’ı geçmeden’’, lütfen, gereğini yapınız. ‘’Yavaş Şehir’’ kuralları aynı zamanda Kemaliye’ye de farklı bir kimlik kazandıracak ve koruyacak. Her olumlu girişimin, Kemaliye’ye olumlu katkılarda bulunacağı gerçeğini benimsemek zorundayız.

(Mezarlığın altına rahmetli Fatma kardeşimiz için yaptırılan çeşme) (Alıntı)

Akşamı etmeden Bahçe’ye gideyim. Akdere’den yukarı çıkıyorum. Solumdaki doyumsuz manzara eşliğinde aracımı yavaş yavaş sürüyorum. Mezarlık altında aracımdan indim. Çevreyi mistik bir koku sarmış. Başımı döndürüyor. Kâfûrun kokusu mu, kekik kokusu mu? Dilerim babam hayır duasını eksik etmiyordur. Yirmidokuz yıl önce kaybettim babamı. O sıra yanında değildim. Atalarımla koyun koyuna yatıyor. Baba, seni özlüyorum.

Mahallemin kadınları bizim avluda toplanmışlar. Tatlı bir söyleşinin ortasına girdim. Hemen çaylarına ortak oluyorum. Bizim arkadan, vadiye doğru ikinci üçüncü bardak çayları da yuvarladım. 

09 Haziran 2012 Cumartesi
Bahçe Mahallesi  -  Kemaliye

 

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder