KEMALİYE’DE BİR İLK

Divriği’nin mahallelerinden, sokaklarından şehrin içinden geçen ana yola iniyoruz. İndiğimiz nokta şehrin çıkışına yakın. Biraz sonra Divriği’yi çıkıyoruz. Yön tabelaları Erzincan-Zara’yı gösteriyor. Yolumuz, açık cevher silolarının arasından geçiyor. Görüntü paslı paslı… Aynı görüntüleri Çaltı’da görmüştük.

 

Otobüsümüzün şoförü Orhan yolun yabancısı. Temkinli sürüyor otobüsü. Fırsat buldukça, o da çevreyi seyrediyor. Yol ayrımına geldik. Yön tabelası soldan Zara’yı, sağdan İliç-Erzincan’ı gösteriyor. İstanbul’dan Kemaliye’ye gidişimizde bu yolları ayrıntılı anlatmıştık. Sağımızda Fırat’ı görüyoruz. Otobüsümüzde heyecan dorukta. Önce bir şaşkınlık oldu. Şaşkınlık geçince, bir sevinç kasırgası esti. Müthiş bir çığlık koptu. Herkes birbirine Fırat’ı anlatıyor. Oysa, aramızda Fırat’ı bilmeyen yok. Koca bir mavi yön tabelası karşıya İliç-Erzincan’ı, tam sağa Kemaliye’yi gösteriyor. Heyecan dorukta. Otobüsümüzün içi kıpır kıpır. Şoförlerimiz de şaşkın. Onlarda heyecanlı.

Birinci köprü, ikinci köprü… Ve Bağıştaş tren istasyonunu görüyoruz. Hemşerilerimizde yine bir dalgalanma oldu. İlla ki, hepimizin bir Bağıştaş anısı var. Biri diğerine Bağıştaş’ta treni anlatıyor. Anılar ardı ardına geliyor. Karşı geçede, sırtından geçerken göremediğimiz Bağıştaş Köyü…

Ornajın Rampası’na sarıyoruz. Hala Ornaj’a kafam basmıyor! Bu sözcük ne anlama geliyor? Yavaş yavaş Çimento Geçidi’ne yaklaşıyoruz. Hemşerilerimizin bir çoğu yolu bu haliyle ilk kez görüyorlar. ‘’Çok güzel…’’ ‘’Kim derdi ki, Bağıştaş’a böyle bir yol yapılacak!’’ ‘’Maşallah!’’

Oysa, yol Bağıştaş için değil. Kemaliye’yi il merkezine, Erzincan’a bağlamak için yapılmış. Şimdilik trenin modası geçmiş gibi… Değil… Yakında YHT (Yüksek Hızlı Tren) Sivas’a geliyor. Oradan da Erzincan’a, Erzurum’a… Tabii ki Bağıştaş’ta durmayacak. Ya Sivas’ta, ya da Erzincan’da ineceğiz. İstanbul - Kemaliye arası 8-9 saate inecek. İnanılır gibi değil…

BAHÇEDER Gezi Grubu iki ilki başardı. Bahçe Mahallesine ilk kez bir gezi grubu geliyor. İkinci ilk, bir yolcu otobüsü ilk kez Şırzı yönünden Kemaliye’ye giriyor. Şoförümüz Orhan da bu ilkten gurur duyuyor. Şırzı Köprüsü’nde hemşerilerimizi sürpriz bekliyor. Hele bir köprüye inelim!

 

Şırzı köprüsünün orta yerine geldiğimizde, Muhtarımız Bedri Yakar, BAHÇEDER Başkanı Turhan Eti otobüsümüzü karşıladılar. Durduk… Karşı tünelden davuluyla Murat, gırnatasıyla Büşra çıkıyor. Vur davulcu davula… Hemşerilerimiz sevinç içinde köprünün üstünü doldurdu. Coşku dorukta… Her şey çok güzel.

 

Birden halay kuruldu. Bilen, bilmeyen herkes halaya katıldı. Koca köprü dar geldi. Murat davuluna vurdukça coşuyor, gırnatanın nağmeleri Karanlık Kanyon’un derinliklerinde yankılanıyor. Belki küçük bir gurubuz, olabilir. Coşkumuz, memleket sevgimiz büyük. Yüreklere sığmıyor. Hemşerilerimiz isteksizce bindiler otobüse.

 

Döne-kıvrıla Kemaliye’ye giriyoruz. Kadıgölü Suyu’nu gerimizde bıraktık. Benzinliğin önünden kıvrıldık. Cumhuriyet Meydanı… Belediyenin önünde yolculuk bitti. Hemşerilerimiz otobüsten mutlu indiler. Biraz şaşkın, biraz çekingen çevrelerine bakıyorlar. Kimileri uzun zamandır Kemaliye’ye gelmedikleri için, Kemaliye’nin değişikliklerini yadırgadılar. En çok da oteller ve yapı yenilemeleri onları şaşırttı. Çevredekiler uzaktan öylece bakıyorlar. Tanıyanlar, tanıdıklarına yaklaşıp ‘’hoşgeldin’’ ediyorlar. Bütün ricalara rağmen, belediye ‘’hoşgeldiniz’’ anonsunu etmedi. Değişen dünyanın farkına varmayan, kendisini yeni dünya anlayışına uyduramayan belediyenin algılamaları beni üzüyor. Belediye Kemaliye’yi geliştireceğine, engelliyormuş gibi duruyor. Dileriz, çabalarımız bir sonuç verir. Umutluyuz…

Bizleri aldı mı bir telaş… Adeta Cumhuriyet Meydanı’nı birbirine kattık. Bir yandan gelenleri karşılıyoruz, bir yandan otele seğirtiyoruz. Gelenler mutlu olsunlar, hiçbir şey aksamasın istiyoruz. Bu gezi grupu dernek çalışmalarını ikinci aşamaya taşıyacak. İstanbul’da dağılmış olan Bahçeliler toparlandı. Bundan sonra bütün yollar Bahçe Mahallesi’ne çıkar.

Hemşerilerimiz Yeşil Eğin Oteli’ne yerleştiler. Otelin sahibi Şevki Bozkurt, memnun etmek için çırpındı. Hemşerilerimiz de kimi aksamaları görmezden geldiler. Böylece sorunsuz yerleşildi. Hepimiz mutlu ve mesuduz.

Şehir Kulübünün bahçesinde toplandık. Gelenlerin yüzü gülüyordu. Her şeyi, her yanı hemen görmek istiyorlardı. Çaylar içildi, aramızda söyleştik. Bir kısım hemşerilerimizle Bahçe’ye geldi.

Ve akşam oldu. Geç vakit otellerine yerleştiler. Biz de derin bir soluk aldık.

10 Haziran 2012 Pazar
Bahçe Mahallesi - Kemaliye

İletişim : ikiyolbirsukemaliye@yandex.com.tr